Pagina's

dinsdag 4 september 2012

De borstrok

De wat? Nou, gewoon, de borstrok. Zoiets als dit:



Onlangs was ik met iemand in gesprek en ineens ging het over borstrokken. Van die dingen, een soort hemden, die je in de winter over je hemd maar onder je trui droeg. Ze vertelde dat ze altijd van die eigengebreide wollen gevalletjes moest dragen, die de hele tijd kriebelden. 
Ik moest ook borstrokken dragen maar ik kan me niet herinneren dat ze kriebelden. Ik vond het wel vervelende dingen. Ik denk dat mijn borstrokken van katoen waren. Hard, stug katoen en dik gebreid of gehaakt. Daarom waren die borstrokken ook zo weinig meegaand. En ze zaten zo strak om je lijf, dat vond ik nooit prettig.
Ik sprak er met mijn broer over en hij zei dat het wel van die wollen dingen waren die erg kriebelden. Zo zie je maar weer dat ieder het zelfde op zijn of haar manier beleeft.
Het ergste was nog dat je er altijd in zat te zweten, het zat te warm. Dat betekende dus dat je altijd met een nat hemd tegen je lijf geplakt zat.

Naar goed katholiek gebruik zat op de borstrok , vastgemaakt met een veiligheidsspeld, een medaille van Maria. Dat beschermde je tegen het onheil in het leven.



In de zomer ging de borstrok ook wel eens aan. Mijn vader had een motor, een Norton als ik me goed herinner maar het kan net zo goed een ander merk geweest zijn. De kinderen mochten dan om de beurt bij vader achterop. Je had in die tijd nog geen fraaie motorpakken. Mijn moeder was dus heel erg bang dat we kou zouden vatten. Dus ging ook de borstrok aan op die tochten. Maar dat niet alleen: ook nog een paar wintertruien  en de winterjas. Onder de rok ging nog een dikke lange broek. En dat midden in de zomer.


De helm die we droegen lijkt op bovenstaande helm, een soort Willempie-helm. Kogelrond, het drukte aan alle kanten.

Gelukkig dragen we tegenwoordig geen borstrokken meer. Als het in de winter koud is, doe je een T-shirtje of zo onder je kleding.

7 opmerkingen:

  1. Ik hoefde geen borstrok meer aan, maar wel altijd een maillot. Zo een waarvan het kruis altijd halverwege je bovenbenen bleef steken. Vreselijke dingen. Ik denk dat ik daar zelfs een pantytrauma aan over heb gehouden.
    Mijn vader had ook een motor en ook ik werd altijd dik ingepakt, ook in de zomer. We gingen op zaterdagochtend wel eens zwemmen, om 7 uur, en dan moesten mijn natte vlechten onder mijn jas, zodat m'n hele rug nat werd. Brrr, ik voel het nu nog... En dan moest je daarvoor ook nog in zo'n piepklein badhokje die maillot over je natte benen zien aan te krijgen, dat vergalde bijna al mijn zwemplezier!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zo hebben we allemaal onze jeugdtrauma's opgelopen. De maillot kwam er pas toen ik een jaar of twaalf was. Over het zwemmen schrijf ik een dezer dagen een artikeltje.

      Verwijderen
  2. Herkenbaar die kriebelde wollen truien en borstrokken, door de moeders vroeger gebreid.
    Als er kale versleten plekken op de mouwen verschenen werd de nog goede wol opnieuw gebruikt en weer een andere( nieuw kun je het niet noemen) trui gebreid.
    We hebben maar wat vaak met onze armen in de hoogte gezeten om de wol op te wikkelen op bollen.
    Dat de kleding krap begon te zitten op den duur was logisch alles werd op de groei gemaakt, maar er komt een tijd dat het toch te krap gaat worden even nog een wintertje doorbijten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat met de handen omhoog zitten om de wol op te rollen, ken ik ook. Tjee, wat deden je armen na afloop zeer van dat steeds maar op houden van de armen/handen.

      Verwijderen
  3. Theo:

    Ik heb die borstrokken ook veel gedragen als de "R" in de maand was, maar had daar niet zo veel moeite mee. Ik vond de levertraan veel erger, getver

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb ze vaak aangehad in de strenge winters. Lekker warm. Je had er ook onderbroeken van. Ook levertraan en carvan was er toen.

    BeantwoordenVerwijderen