Pagina's

woensdag 4 februari 2015

Moedeloos

Zo voel ik me de laatste week soms. Houdt het dan nooit op? Ik ben niet iemand die zich afvraagt: "Waarom ik? Waarom overkomt mij dit?" Of die gauw het bijltje erbij neerlegt. Maar soms kan het een mens weleens te veel worden. Vandaar dat ik zaterdag niet gezwijmeld heb of me de afgelopen week anderszins op het blog en in blogland vertoond heb. Ik was er niet voor in de stemming.

Ik had besloten me te laten behandelen aan iets wat specialist nr. 1 vorig jaar 'vergeten' was. Donderdag om tien uur zou het zover zijn. Om kwart voor tien lag ik netjes in mijn bed te wachten toen er een broeder binnenkwam. "Ik ga u al het infuus aanleggen en dan kan ik ook nog wat bloed aftappen omdat het niet helemaal goed was en we nu zeker willen zijn dat het wel goed is."
Om tien uur komt specialist nr. 1: "De behandeling vandaag gaat niet door. Uw bloed is niet goed en dan is het te riskant." Ofschoon ik dus niet behandeld ben, moet ik dus twee dagen langer in het ziekenhuis blijven dan de bedoeling was omdat er allerlei onderzoeken gedaan moesten worden en ik werd voor het nieuwe probleem doorgestuurd naar specialist nr. 3. Pas als hij de oorzaak van het bloedprobleem gevonden heeft en behandeld, kan ik door specialist nr. 1 behandeld worden.

Dinsdag was ik bij specialist nr. 2 waar ik al een jaar bij loop. Bij een vorige behandeling van specialist nr. 2 had ze iets gevonden wat niet in de haak was. Dat iets was ontstaan bij een vorige behandeling door specialist nr. 1. "We gaan nog een onderzoek doen om te kijken of we u kunnen opereren maar ondertussen stuur ik u ook door naar specialist nr. 4."

En daar word ik zo moedeloos van. Laat ik me behandelen, vinden ze weer iets nieuws, een of andere enge aandoening waardoor ik steeds meer beperkt word. Of er gaat iets niet goed waardoor ik weer opnieuw behandeld moet worden.

Ik loop nu bij 4 specialisten. Ik heb er een dagtaak aan. Vorige week van donderdag tot en met zaterdagavond in het ziekenhuis gelegen. Maandag naar het ziekenhuis voor onderzoek, dinsdag naar het ziekenhuis voor een afspraak met specialist nr. 2, vandaag weer naar het ziekenhuis voor onderzoek en ga zo maar door.
Ik heb nu al ruimschoots mijn eigen bijdrage voor 2015 opgemaakt.

16 opmerkingen:

  1. Wat naar dit,ja als ze je eenmaal aan je kleed hebben loop je de deur plat in het ziekenhuis.Wens je sterkte en beterschap en dat ze op 1 lijn komen die specialisten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Waardeloos, Greet. Ik leef met je mee. Zou hier ook moedeloos van worden en het vertrouwen verliezen. Is een second opinion misschien een optie? Of een ziekenhuis waar betere samenwerking is? Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een baggerellende, zeg. Ik kan me goed voorstellen dat je je zo voelt. Ik steek geen kaarsje voor je op, want daar doe ik niet aan, maar zal dagelijks voor je bidden. Heel veel sterkte en goede moed gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Snap je moedeloosheid. En wil je graag een hart onder de riem steken. Het is goed dat je hier erover kan schrijven, want misschien herkennen anderen zich in je verhaal. Al was het maar een arts.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tjonge Greet, dat is niet niks en niet opbeurend ook!
    Ik wens je veel sterkte de komende tijd, hopelijk komt er een oplossing!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kan me voorstellen dat je even helemaal genoeg van hebt ,wat een toestand is dit
    Sterkte met alles ,Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het is inderdaad om moedeloos van te worden.... en dat gevoel mag je af en toe ook best even toelaten hoor, het moet er toch uit, en het laten ophopen levert ook geen winst op.

    De gezondheid, een onbetaalbaar goed, maar als je er minder van hebt meegekregen is het een strijd der acceptatie en dat gaat het ene moment makkelijker dan het andere.

    Ik wens je heel veel toitoitoi toe, kracht die nodig is en moed om door te kunnen gaan.

    Mijn woorden zet ik dan maar kracht bij met een virtuele doch oprecht gemeende knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gaat het al wat beter?
    Ik hoop het zo voor je !

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een gedoe allemaal. Je komt nergens anders meer aan toe. En zie dat ziekenhuis maar weer eens uit te komen. Maar met alle toi toi's, duimen en goede wensen van je bezoekers (ja, die van Plato ook hoor) moet het toch de betere kant opgaan.
    Sterkte Greet!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Had ik nou geschreven heel veel sterkte? Ik ben ook een beetje ziekerig en mijn hoofd wil niet erg.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hartelijke dank voor al jullie goede wensen. De moedeloosheid is wel verminderd, maar de lichamelijke toestand helaas niet. Maar met al jullie medeleven en goede wensen moet het toch de goede kant op gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat een toestanden, Greet.
    En dan vraag ik me ook nog wel eens af: wat is de meerwaarde van al die onderzoeken? Want soms vindt iedere specialist op zijn/haar vakgebied weer een eigen afwijking...
    Sterkte in ieder geval!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. We zijn weer tien dagen verder. Hoe gaat het er nu mee Greet? Is er al wat verbetering?

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hallo Greet,komt het al weer een beetje in orde.

    BeantwoordenVerwijderen