WE 300 Snert

Mieke was in de keuken om de laatste hand te leggen aan het eten van vanavond. Jannie en Piet bleven eten. Gezellig zo samen, Jannie en Piet en Gerard en Mieke. Jannie was iemand vol humor. Ze kon leuke verhalen vertellen. En schrijven ging haar ook goed af. En daarom was ze vorig jaar ook een blog begonnen. Ze had al meer dan honderd volgers, maar dat hadden er heel wat meer kunnen zijn als haar teksten er verzorgder uit zouden zijn. Het krioelde er van de fouten. Hoofdletters en punten, de belangrijkste ingrediënten voor een zin ontbraken er. 't Kofschip? Nooit van gehoord. Nog eens overlezen? Niet nodig. Rode kringeltjes onder een woord? Waar zijn die voor? Moeilijke woorden schreef ze, zoals ze praatte. “Is toch veel makkelijker om te lezen!” Aaneenschrijven? Jannie had last van bindingsangst.

Mieke had weleens geprobeerd het aan te kaarten door te zeggen dat Jannie geen respect voor haar lezers had, maar dat werd weggewuifd. “Ach, ze weten heus wel wat ik bedoel.”

Zo, de soep was klaar. Haar erwtensoep, een recept van haar grootmoeder, was vermaard. “Ha, heerlijk,” zeiden de anderen, “erwtensoep van Mieke!” Gerard schepte de borden goed vol met voor ieder een groot stuk rookworst.

Toen begon men te eten. “Hè, bah, vies, bllll, jakkes”, klok het uit de monden.

“Wat is dit? Wat heb je nou gemaakt?” vroeg Jannie.

“Erwtensoep.”

“Oké, er zitten erwten in, maar waar is het varkensvlees, het spek en het zout? Dit is echt snert.”

“Ach,” zei Mieke, “het eten zelf is niet zo belangrijk, je weet toch wat ik bedoel door jullie uit te nodigen.”

“Maar dit is echt snert. je hebt niet erg je best voor ons gedaan.”

“Klopt,” zei Mieke, “net als jij met je verhaaltjes.”

Dit is de WE voor de maand november. Het woord dat niet gebruikt mocht worden is 'spellen'.

Kijk bij Plato voor meer WE-verhalen.