De kijkkast

Eerst was er het wonder: de televisie deed zijn intrede in mijn ouderlijk huis. Wij werden ook opgestuwd in de vaart der volkeren. Maar al snel was het een gewoonte geworden. Het nieuwe ging er af.
In 1966 of 1967 kwam er voor het eerst een soap op de Nederlandse tv: Peyton Place. Dat was wat, dat moest je gezien hebben!

Ik ging dus ook als een mak schaap zitten kijken. Ik heb er een stuk of dertig afleveringen van gezien en toen vond ik het welletjes. Ik was verplicht elke keer op die tijd voor de buis te gaan zitten omdat dan weer mijn serie kwam. Ik ben dus gestopt met volgen en heb me voorgenomen nooit van mijn leven ook maar één soap te gaan bekijken. Dat heb ik tot nu toe volgehouden. Ik ben, denk ik, een van de weinigen in Nederland die nog nooit één aflevering gezien heeft van Goede tijden, slechte tijden.

Ik ging zelfstandig wonen en er moest een tv komen. Ik had al niet zo veel belangstelling meer en het werd een klein draagbaar tv'tje. Groot genoeg om tv-programma's te zien die de moeite van het bekijken waard waren. De daarop volgende tv's waren meer van het normale formaat, maar wel zwart-wit, totdat er geen zwart-wit-tv's meer te koop waren. Ik moest wel een kleuren-tv kopen,

Begin 2010 had ik al een tijdje geen tv meer gekeken maar nu wilde ik een bepaald programma zien. Ik zette de tv aan, maar hij deed niets. Wat bleek nu? De tv was niet aangesloten. Ik had sinds de vakantie in augustus 2009 geen tv meer gekeken! Af en toe keek ik wel eens op Uitzendinggemist, maar de tv stond er maar werkeloos stof te vangen. Een goede reden om de tv de deur uit te doen en het kabelabonnement op te zeggen.
Iedereen verklaarde me voor gek: daar ga je spijt van krijgen. Nou nee, mooi niet. Als ik iets wil zien, bekijk ik het op de computer, op een schermpje van 20 bij 12 cm. Nu er geen groot zwart monster meer in mijn huiskamer aanwezig is, kan ik de meubels neerzetten zoals ik dat wil en niet meer gericht naar een bepaald punt. Het tv-toestel bepaalt niet meer op welke dag en hoe laat ik voor het kastje moet gaan zitten.
Het bevalt me nu, na ruim 2 jaar, nog uitstekend.

Ik kwam op het schrijven van dit artikel door een artikel op het blog van Eva. Ook Jan Jaap had er eerder over geschreven. Van hem vernam ik dat het hem na 2 jaar ook nog steeds bevalt.

Lang leve de vrijheid van het tv'loze tijdperk!