Scootmobiel

Het is een hele tijd geleden dat ik voor het laatst een artikel voor mijn blog gemaakt heb. De klad is erin gekomen en het is moeilijk om de klad er dan weer uit te krijgen. Dan vraag ik me af waarover ik dan weer moet schrijven. Dankzij Plato kwam ik op het idee om over de scootmobiel en de houding van de gemeente te gaan schrijven,


"Goedemorgen, met mevrouw Huppeldepup van de gemeente."
"Goedemorgen, u spreekt met Greet de Wit. Ik wil een scootmobiel aanvragen."
"Kunt u zelf uw boodschappen doen?" "Ja, maar ..."
"Kunt u met het openbaar vervoer reizen?" "Ja, maar ..."
"Dan heeft u geen scootmobiel nodig. Als u eens een keertje een scootmobiel wilt gebruiken, dan verwijs ik u naar de scootmobielpool. Goedemorgen."

Daar sta je dan. Mevrouw Huppeldepup wil helemaal niet horen dat het erg moeilijk is die 200 meter naar Albert Heijn te lopen, dat ik dat alleen maar kan met de rollator, dat ik halverwege een keer moet rusten, en dat ik, als ik weer thuis ben, doodop ben en niets meer doen kan.
Mevrouw Huppeldepup wil helemaal niet horen hoe ik met het openbaar vervoer reis en wat mijn beperkingen daarbij zijn. Ze wil niet horen dat ik met de fiets naar de halte moet omdat het te ver lopen is, dat ik zonder de steun van de rollator met de bus mee moet en dat ik dan, als ik uit de bus stap, nog geen 50 meter kan lopen zonder rollator. Dat ik dan alleen naar het ziekenhuis kan met de bus omdat die daar voor de deur stopt. Dat ik dan wel in het ziekenhuis ben, maar dat het dan nog een pijnlijke en moeizame zaak wordt om door al die gangen te lopen.  Dat ik wel naar de stad kan met de bus, maar daar verder niets meer kan doen. Nee, dat wil ze niet horen.
Mevrouw Huppeldepup vindt dat mevrouw De Wit misschien eens in de maand een scootmobiel nodig heeft om eens naar de stad te gaan of zoiets.

Vanaf medio vorig jaar ben ik niet meer mobiel. Voor alles moet ik een ander vragen mij te rijden en omdat ik daar geen misbruik van wil maken, vraag ik het alleen als ik naar het ziekenhuis moet (en dat gebeurt gemiddeld minstens een keer in de week). Dan kan de rollator mee en dan heb ik steun daaraan. Verder kom ik de deur niet meer uit. Ja, als mijn broer een keer komt gaan we een eindje rijden.
Ik heb zelf lang gewacht met het aanvragen van een scootmobiel. Ik wilde er niet aan en dacht altijd nog dat het wel weer beter zou worden, totdat de ene specialist mij de definitieve diagnose geeft en zegt dat het niet meer beter wordt en dat een andere specialist zegt dat ik maar een scootmobiel moet aanvragen. Tja, dan moet je wel.
Ik ben 64 en mevrouw Huppeldepup vindt dat ik dan maar achter de geraniums moet gaan zitten.

Nu hebben we in onze gemeente vanaf dit jaar een scootmobielpool. Als je eens een keer een scootmobiel nodig hebt, dan kun je hem daar gratis lenen. Eerst krijg je een ochtend een cursus en als dat goed gaat mag je een scootmobiel een dag lenen, zo vaak als je hem nodig hebt. Waarbij het de bedoeling is dat je hem eens een keer een dag leent. Ik hang dus elke dag bijna aan de telefoon om te vragen of ze er een kunnen komen brengen. De mensen van de pool vinden dat dat eigenlijk niet de bedoeling is, maar stimuleren me toch om zo vaak als ik een scootmobiel nodig heb, te bellen, dan ziet de gemeente ook dat ik wel degelijk een eigen scootmobiel nodig heb.

Tot nu toe heb ik twee keer een 'nee' op mijn verzoek gekregen, omdat er geen vrij was. Maar als de gemeente iedereen maar naar de pool stuurt, zal het over een paar maanden zo maar kunnen gebeuren dat ik vaker 'nee' dan 'ja' te horen krijg.
Ik heb mezelf daarom twee maanden de tijd gegeven om met de pool mee te doen. Daarna zal ik weer een verzoek indienen en kan ik aantonen dat ik een scootmobiel vrijwel dagelijks nodig heb.

En wat een vrijheid weer, als je weer zelf kunt gaan en staan waar en wanneer je wilt. Ik kan weer naar de stad, ik kan mijn hoogbejaarde tante (93) weer bezoeken, ik kan weer naar het bos gaan en de bomen weer groen zien worden. Ik kan weer, nou ja, noem maar op. Ik ben bijna weer net zo vrij als toen ik nog fietste. Bijna, want ik moet toch eerst wel het een en ander regelen voordat ik de scootmobiel heb.

Hieronder wat foto's die ik vandaag in het bos genomen heb. Wat is de natuur toch mooi in deze tijd van het jaar, al dat prille groen en wat ben ik gelukkig dat ik dit weer met mijn eigen ogen kan aanschouwen!

Over scootmobielaso's wil ik een volgende keer schrijven.