Zing Zo (9)

Meer Zing Zo bij Melody.

Bij een leuk hotel in Nairobi

 

Wonen als huisdier giraffen die

 

Je 's morgens gaan wekken

 

Door met lange nekken

 

Met hun kop in je raam staan, funny.

Zwijmelen op zaterdag (2.24)

Meer zwijmelen bij Marja.

Heerlijk is het om vandaag, na acht dagen vakantie op kosten van de ziektekostenverzekeraar, weer thuis te zijn. Vandaar mijn zwijmelkeuze van vandaag: Back home. Alleen de titel is belangrijk. De inhoud van het lied heeft er verder niets mee te maken. Maar het is natuurlijk (voor mij) wel een goed nummer.

Prettig weekeinde.

Goin' back right through the city
Through the country, rivers so pretty
People wonder why I'm going back home
Just the place where I belong

Back home, back home,
Back home, back home

Well I'm a round the world rambler
Just a fortune gambler
It's always good to be back home

'round and 'round, the world goes 'round
Got my friends in every town
From border to border, every place I've been
I've gotta be back if you know what I mean

Back home, back home,
Back home, back home

Well I'm a round the world rambler
Just a fortune gambler
It's always good to be back home

Ziekenhuis

Het is niet mijn stijl om al te veel over mijn lichamelijke gezondheid te schrijven. Maar wie A zegt, moet ook B zeggen. Omdat ik dus het woordje 'ziekenhuis' heb laten vallen zal ik ook uitleg geven.

Sinds vorige vrijdag logeer ik weer op mijn jaarlijkse vakantieadres. Deze keer heb ik de beschikking over deze kamer:

Vanwege mijn autisme krijg ik een eenpersoonskamer omdat ik anders te veel prikkels krijg en dan angst- en paniekstoornissen ontwikkel en agressief word. Het zou dan zo maar kunnen gebeuren dat ik 's nachts de hele zaal op stelten zet.

Ik heb sinds 4 jaar problemen met het hart, ik ben al een paar keer eerder gedotterd en gestent. Ik dacht dat ik nu weer vaatvernauwingen zou hebben, maar dat bleek dus gelukkig niet het geval. Ze gaan dus nu nog meer onderzoeken doen en daarvoor moet ik in het ziekenhuis blijven.



Mijn laptophoekje, kannetje thee erbij.

 Er gebeurt de hele dag vrijwel niets. Maandag kreeg ik een onderzoek (katheterisatie). Donderdag en vrijdag een onderzoek en voor de rest is het gewoon de dag zien door te komen. Ik mag nog niet naar huis zo lang het hart niet in orde is. Gelukkig voel ik me al een stuk beter dan afgelopen vrijdag toen ik opgenomen werd.

Personeel druk aan het werk.

Ik loop wat af in het ziekenhuis omdat ik steeds een heel eind lopen moet naar buiten, om een sigaretje te roken. En mijn hoofd is ook al enigszins verbrand door de zon.

Zing Zo (8)

Meer Zing Zo bij Melody.

Dit loch in de Schotse Hooglanden

 

Daar kan ik mijn hart aan verpanden.

 

Het staat op mijn bucketlist

 

Daar wil ik heen, beslist.

 

Liever dan naar die hete stranden.

Bron foto: http://www.boredpanda.com/scotland-landscape-photography/

Zwijmelen op zaterdag (2.23)

Meer zwijmelen bij Marja.

Enige tijd geleden vroeg Marja naar muziektitels met je eigen naam. Voor mij is dat natuurlijk Kleine Greetje uit de polder van Eddy Christiani. Een heerlijk gedateerd liedje van zo'n jaar of 50 geleden, gezongen door het popidool van toen.

Prettig weekeinde.

Woordkunstenaars

Ik mag graag gedichten en/of teksten lezen van woordkunstenaars als Herman Finkers, Koot en De Bie, Driek van Wissen, John O'Mill enz. Nog leuker is het hun teksten te horen.

Hieronder twee filmpjes van Herman Finkers en Koot en De Bie. Helaas kon ik geen filmpje vinden van Driek van Wissen. Zulk soort filmpjes vervelen mij nooit.

Vervelen (2)

Hier schreef ik al wat u zou kunnen doen als u zich verveelt. Er zijn ondertussen zo veel leuke sites bijgekomen. Vandaar deze update.

Dit is voor voorname mensen en dit voor achtername.

Dit is voor leedvermakers.

Dit is voor asocialen.

Dit is voor woordspitters en dit voor naamspitters.

Dit is voor luisteraars.

Dit is voor zangers.

Dit, dit en dit is voor verbeteraars.

Dit is voor hypochonders.

Dit is voor nieuwsgierig-naar-familie-vrienden-en-kennissen-mensen.

Dit is voor Amsterdamse kattenliefhebbers en dit voor Leidse.

Dit is voor dyslectici.

Dit is voor namennoemers.

Dit is voor vitamineslikkers.


Naar welke sites gaat u als u zich verveelt?

Zing Zo (7)

Meer Zing Zo bij Melody.

 

 

 

Een baviaan uit Rhodesië

 

Woont dus niet in Indonesië

 

Zij is hartstikke bloot

 

En al sla je haar dood

 

Zij gaat niet naar Polynesië.

 

 

Bron foto: http://www.boredpanda.com/hairless-bald-animals/

Zwijmelen op zaterdag (2.22)

Meer zwijmelen bij Marja.

Tijd voor een stevige bluesrock van eigen bodem.

Kan iemand mij vertellen wat een Appleknockers Flophouse is en wat het betekent?

Prettig weekeinde.

Appleknockers flophouse that's were we live in
Such a good place for you and for me
If you come to our Appleknockers flophouse
You don't know what you're bound to see

Come, baby, give me your hand
Come with me now, try to reach the end
If you don't believe what I'm going to say
Go ahead girl and find your own way

Appleknockers flophouse it's a place in the sun
The only thing you can do is come and have some fun
So if you come to our Appleknockers place
Be kind to us honey, wear a smile on your face

Appleknockers flophouse that's where we live in
Such a good place for you and me
If you come to our Appleknockers flophouse
You don't know what you're bound to see

Afvallen

Annelies vond het hoog tijd om eens met haar naar de dokter te gaan want Minoes werd veel te dik. Die was bijna 4,5 kilo en dat was toch echt veel te veel voor een poesje van haar formaat.

De arts bevestigde haar vermoedens en schreef Minoes een duur dieet voor. Gelukkig was ze verder kerngezond. Ze moest € 56,-- betalen. Een fikse hap uit haar beurs.

Ze bracht eerst Minoes maar thuis. Het arme beestje zat te krijsen van angst. Minoes had het nooit leuk gevonden in de auto.

Daarna meteen naar de dierenwinkel om het voorgeschreven voer te halen. Ze kocht één kilo. Eerst kijken of Minoes het wel lustte. € 18,25 voor één kilo! Alweer een fikse hap.

Thuisgekomen zette ze Minoes het nieuwe voer voor. Ze schrok van de voorgeschreven hoeveelheid. Zo weinig! Ze keek naar Minoes, die zat heerlijk te smullen van de nieuwe brokjes. Ze had haar bakje al half leeg en moest er nog mee toe tot vanavond. Dat betekende honger lijden voor Minoes.

Om drie uur 's middags had de poes alles al op en ze mocht niets meer hebben tot vanavond. De hele tijd liep ze maar te klagen. Annelies had medelijden met haar. Ze had Minoes graag wat meer te eten gegeven. Ze keek nog eens op het voorschrift of ze wel de juiste hoeveelheid had gegeven.

's Avonds kreeg Minoes weer voer. Annelies kon met een gerust hart naar bed. Minoes was goed verzorgd.

De volgende ochtend kwam ze heerlijk uitgeslapen beneden. Maar wat ze daar zag! Minoes had het voor elkaar gekregen de verpakking van het kattenvoer met haar scherpe nageltjes open te rijten en de hele keukenvloer lag bezaaid met brokjes. Minoes had zich kennelijk zo'n honger gehad en was op zoek gegaan naar voer. Arme Minoes!

 

 

Meer WE's lezen? Dat kan bij Plato. Deze keer met het thema 'scoren'.

Donald Duck

Vandaag wordt Donald Duck officieel 80 jaar. Hij bestaat al wel langer maar op 8 juni 1934 verscheen het eerste tekenfilmpje waarin hij een rol speelt.
Hier vindt u meer informatie over Donald Duck met zelfs een complete stamboom.

Ik ben van kindsbeen af een grote fan van Donald Duck. Ik heb in de loop der jaren heel wat strips gelezen maar Donald Duck is nummer 1 gebleven.
Wij hadden thuis een abonnement op de Donald Duck en het was iedere keer weer ruzie wie de Donald Duck als eerste mocht lezen.
Ik herinner me  nog goed een vriendje van een van mijn zussen die, zodra hij bij ons kwam naar de Donald Duck greep en al lezend zat te gniffelen. Ik vond dat maar raar, zo'n volwassen kerel!
Mijn huisarts heeft genoeg leesvoer in de wachtkamer, maar nog altijd grijp ik al eerste naar de Donald Duck.

Wilt u meer Donald Duckfilmpjes zien, hieronder een compilatie van bijna drie uur.

Zing Zo (6)

Een roodharig meisje in Warschau

Uit een buurt met menig hoog gebouw.

Eén boompje in de straat

Bevindt zich in goede staat

Dank zij het meisje, zijn beschermvrouw.

Meer Zing Zo bij Melody.

Zwijmelen op zaterdag (2.21)

Meer zwijmelen bij Marja.

In Nederland werd vanaf 2 januari 1965 de Top 40 uitgezonden door Veronica. Dit was de eerste echte Top 40, samengesteld op basis van verkochte singles. Daarvoor waren er ook al wel hitparades.

Op mijn geboortedag in 1950 was dat dus nog niet het geval, daarom moest ik zoeken in de Amerikaanse charts. Daar vond ik op de eerste plaats het nummer Mona Lisa van een nog jonge Nat King Cole. Een prachtig nummer. Ik wist niet dat het al zo oud was.

Wilt u weten wat in Nederland de nummer 1 was op uw geboortedag: geboortedaghit.nl/ddmmjjjj. Bij ddmmjjjj vult u uw eigen geboortedatum in.
Bent u, net als ik, al wat ouder en staat uw geboortedag er niet bij, kijk dan op http://nl.wikipedia.org/wiki/Nummer_1-hits_in_de_Billboard_Best_Sellers_Chart_in_jjjj. Bij jjjj vult u uw geboortejaar in.

Prettige pinksterdagen.

Update: Albert Y Mara wezen mij op de uitvoering van Kraaijeveld (Bintangs):

Stikkies

“Dag mevrouw, heeft u stikkies?”

Een schattig meisje van een jaar of 6 sprak me aan bij de uitgang van Dirk van den Broek, een winkel waar ik zelden kom, maar het lag vandaag toevallig op de route.
Stikkies! Is dat kind al zo jong aan de drugs? Het leek me onwaarschijnlijk.
“Wat zijn stikkies?” vroeg ik dan ook.
“Dat zijn poppetjes, die krijg je daar.”
“O, ik heb geen poppetjes gekregen.”
“U heeft toch boodschappen gedaan.”
“Ja.”
“En u heeft geen stikkies gekregen?”
“Nee.”
“Misschien kunt u nog eens naar binnen gaan en vragen of u stikkies krijgt.”
En ik was zo gek nog niet of ik ging naar binnen.
“Nee. Ik krijg geen stikkies.”
“Jammer!”

Een andere mevrouw kwam naar haar toe. “Wil jij stikkies?” en ze kreeg er een van die mevrouw.

Even later, ik was mijn boodschappen aan het inpakken in de fietstas, kwam ze weer naar me toe: “Alstublieft, mevrouw.” Ik kreeg 2 hamstertjes van Albert Heijn in mijn hand gedrukt.

“Zijn die voor mij?”
“Ja.”
“O, dank je wel. Maar spaar je ze zelf niet?”
“Die hoef ik niet, die heb ik al.”

Ik vond haar zo schattig, dus ik vroeg haar naam.

“Roos.” zei ze terwijl ze ondertussen in haar gouden tasje graaide. Ze haalde er een handjevol kleingeld uit, ongeveer ter waarde van een euro.
“Is dit genoeg voor een chocoladereep?”
“Ik denk het wel, maar wacht even.”
Ik haalde een los muntje van 50 cent uit mijn zak en gaf het haar.
“Zo, nu heb je zeker genoeg!” En meteen huppelde ze de winkel binnen.

Een leuke ontmoeting met een schattig meisje. Waarschijnlijk heeft de truc met het vragen of ze genoeg had, haar dat geld opgeleverd. Een ondernemend kind, ze heeft toch maar mooi haar chocoladereep binnen!

Zussen

Hieronder een foto van drie zussen van mijn vader, genomen in de boomgaard achter hun ouderlijk huis. In het voorjaar, waarschijnlijk eind jaren veertig of begin jaren vijftig.
In het gezin van mijn vader waren 4 meisjes en 6 jongens. Het oudste meisje was toentertijd al getrouwd.

Drie meisjes De Wit, twintigers. Nog volop in het leven met hun dromen en verwachtingen, misschien dromend van hun prins op het witte paard. Die hebben ze overigens nooit ontmoet. Geen van drieën zou ooit trouwen en/of kinderen krijgen.
De middelste maakte carrière. De jongste en de oudste bleven een groot deel van hun leven bij elkaar, eerst hun ouders tot hun dood verzorgen, daarna samenwonend in een eigen huis en tot slot samen naar het verzorgingstehuis. De oudste, het meisje rechts, leeft nog. Ze is 93 jaar.

Hieronder een foto van vier zussen, mijn moeder en drie van haar zussen. Door een echte fotograaf gemaakt, waarschijnlijk eind jaren dertig.

In het gezin van mijn moeder waren 6 meisjes en 1 jongen. De oudste twee meisjes staan niet op de foto, ook zij waren al getrouwd. De meisjes boven waren zo tussen de 14 en 20 jaar oud. Gerda (mijn moeder), Tonnie, Maria en Anna waren ook jonge meisjes met nog een heel leven voor zich. Met hun dromen en verwachtingen. Zijn vonden wel hun prins en trouwden. En kregen kinderen, resp. 7, 7, 4 en 4. Gerda overleed al op redelijk jonge leeftijd. De andere meisjes werden allemaal oud. Het meisje rechts overleed vorig jaar als laatste.

Zeven jonge vrouwen, allemaal met hun eigen dromen en verwachtingen voor het leven. Heeft het leven hen gebracht wat ze wilden. Vast niet. Ieder op zich heeft zijn eigen geluk, maar ook zijn eigen zorgen en verdriet gehad.

Het zet je aan het denken over je eigen leven. Hoe was ik als jong meisje? Welke dromen en verwachtingen had ik voor het leven? Zijn ze uitgekomen?  Gelukkig weten we van tevoren niet wat ons in het leven te wachten staat.

Het rode badeendje vertelt

Het eerste deel van dit verhaal vindt u hier bij Purperpol.




De man belde aan en er deed een mevrouw open (dat hoorde ik aan de stem). "Alstublieft", zei de man die mij en de doos droeg, "hier is het Purperpolletjesverwenpakket voor u. Veel plezier ermee." "Nou, dank u wel."

De mevrouw droeg mij naar binnen en zij maakte de doos open. Eindelijk kreeg ik weer licht en lucht. Het eerste wat ze zag was mij, het rode badeendje. "Hé, hallo", zei ze. "Wat leuk. Wie ben jij?" "Ik ben het rode badeendje en jij bent Greet, zei de mevrouw van Huize Pollenstein." "Ja, dat klopt", zei Greet en ze had verder geen belangstelling meer voor wat er in het Purperpolletjesverwenpakket  zat, alleen voor mij. Ze vond me zó leuk. "Wil je zwemmen?" vroeg ze. "Ja, graag, Greet, ik houd van water". Ik dacht dat ik naar het bad zou gaan, maar Greet vertelde me dat ze geen bad had, en ook geen kinderen waar ik mee kon spelen. Eerst was ik wel teleurgesteld maar dat was al gauw over. Ze haalde een leuk bakje uit haar keukenkast, eigenlijk iets te klein vond ik, en vulde dat met water. Ze zette me op een verhoginkje voor het keukenraam en ik kon leuk uit het raam kijken. Ik kon goed zien wat er allemaal op straat gebeurde. Dat was leuk. Zo bracht ik al dobberend mijn leven door.

Na ruim anderhalf jaar zei Greet tegen mij: "Je gaat verhuizen". En ze bracht me naar haar tuin. Ze had ondertussen veel meer badeendjes gekregen en had die in een grote glazen bak gezet. Eerst zag ik alleen maar gele badeendjes en ik voelde me ongelukkig. Misschien werd ik wel gepest door die gele eendjes. Maar gelukkig zag ik ook een lieve rode. Een heel mooie, met hartjes. Ik ging meteen een praatje met haar maken en ik zei dat ik het leuk vond, wij, zo samen, als twee rode badeendjes. "Maar jij bent helemaal niet rood", zei het eendje met de hartjes. "Welles", zei ik. "Nietes, jij bent roze." En toen heb ik me eens goed met haar vergeleken en ze had gelijk. Door ruim anderhalf jaar in de zon voor het keukenraam gedobberd te hebben, was ik helemaal verkleurd. Nu was ik geen rood badeendje meer maar een roze.

Ik kon wel janken, zo erg vond ik het. "Maar jij gaat me nu toch niet pesten?" vroeg ik haar. "Welnee, mallerd, wat maakt het uit wat voor kleur je hebt." "Dat vinden de gele badeendjes anders wel, hoor," zei ik. "Nee hoor, deze gele niet. Ze zijn erg lief." En ja hoor, ze gingen meteen met mij praten en vroegen me het hemd van mijn lijf, maar dat had ik gelukkig niet aan.

Ik woonde een paar jaar met vijf andere eendjes in een mooie, glazen vijver. Het is lekker zo buiten. En de tuin is zo mooi. en de poesjes zijn ook lief tegen ons. Soms komen ze zelfs drinken uit onze vijver. En 's winters, als het koud wordt, mogen we naar binnen. Maar afgelopen winter was Greet erg ziek en is ons vergeten. Het was geen koude winter, maar één nacht wel en toen bevroor het water in onze glazen vijver. En oh, het glas knapte en wij werden tussen de planten geslingerd.
Nu staan we op een rijtje op een groot betonblok. Van groot naar klein.

Greet scheidde ons, want mijn rode vriendinnetje met de hartjes is groter dan ik. Greet zag dat wij daar verdrietig over waren en heeft ons toen snel maar weer naast elkaar gezet.

Ik woon hier nu erg gezellig in die mooie tuin.  Alleen zien wij daar niets meer van omdat we met onze achterste naar de tuin staan. We kunnen nu wel goed zien wie er door de poort komt.
Ik ben achteraf toch blij dat ik gevraagd heb of ik mee mag naar Greet. Er wonen nu meer badeendjes hier, maar Greet vind mij toch het leukst want ik woonde het eerst hier.

Zing Zo (5)

Meer Zing Zo bij Melody

Deze week plensde het in Nederland

 

Sloten en vijvers vol tot de rand

 

Regen in overvloed

 

Lachen, evenzogoed

 

Maar die kleding! Niet erg elegant.

Deze afbeelding komt van Froot.nl http://www.froot.nl/posttype/froot/creatieve-vader-maakt-briljante-fotos-van-zijn-dochters/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook


.