Meer zwijmelen bij Marja.
Vandaag maar eens een anti-zwijmel, een liedje waaraan ik de gloeiende pest heb. Het werd grijsgedraaid op de sportschool. Door de beat van de muziek voelde ik me altijd zo opgejaagd. En dan praat ik nog niet eens over de domme tekst.
En dat het een rotliedje is, blijkt wel uit het feit dat ik het filmpje niet eens geplaatst krijg.
Het betreffende liedje is It's raining men van The Weather girls. Hier is de link.
Prettig weekeinde.
zaterdag 29 november 2014
maandag 24 november 2014
WE-300
Een groot deel van hun jeugd viel in de crisisjaren en toen was er
niet veel geld voor eten. Daarna kwam de oorlog en veel eten was
in die tijd niet of nauwelijks verkrijgbaar. Na de oorlog ging
het wat beter maar het was nog steeds geen vetpot.
Oude dametjes die nu een jaar of 80, 90 zijn hebben het vroeger niet altijd even goed gehad. Ze moesten eten wat er was, en lang niet altijd was er iets. Wat eten betreft werd het goedkoopste van het goedkoopste gekocht. Of het dan nog wel lekker was, werd niet gevraagd. Luxe was er helemaal niet bij. Chocolade, sinaasappels, bananen, daar konden ze alleen maar van dromen.
Nu zijn ze oud. Zij hebben hun AOW en eventueel nog een pensioentje. Veel geven ze niet meer uit. Ze hebben dat ook niet meer nodig. Maar één ding vinden ze wel belangrijk: het eten moet goed zijn. Geen merkloze of C-merk producten, maar alleen A-merken. Hoe duurder hoe beter. Van vroeger weten ze dat goedkoop niet lekker is, dus kopen ze nu het duurste, want dat is goed, dat is het beste.
En je kunt honderd keer met een consumentenonderzoek aankomen waarin blijkt dat het duurste niet per definitie het beste is. Nee, daar willen ze niet aan.
Als ik met mijn tante van in de negentig boodschappen ga doen en ze wil iets kopen wat ze niet kent, neemt ze automatisch het duurste. Dat is het beste. En dat ze dat dan doet voor zichzelf, moet ze zelf weten. Het is haar geld. Maar kwalijk vind ik dat ze van mij ook verwacht dat ik het duurste koop. “Wat moet je met die rotzooi? Koop toch goed spul!” Er niet bij stilstaand dat ik niet de mogelijkheid heb het duurste te kopen.
Het thema van de WE-300 voor de maand oktober is kwaliteit.
Meer WE-300 bij Plato.
Oude dametjes die nu een jaar of 80, 90 zijn hebben het vroeger niet altijd even goed gehad. Ze moesten eten wat er was, en lang niet altijd was er iets. Wat eten betreft werd het goedkoopste van het goedkoopste gekocht. Of het dan nog wel lekker was, werd niet gevraagd. Luxe was er helemaal niet bij. Chocolade, sinaasappels, bananen, daar konden ze alleen maar van dromen.
Nu zijn ze oud. Zij hebben hun AOW en eventueel nog een pensioentje. Veel geven ze niet meer uit. Ze hebben dat ook niet meer nodig. Maar één ding vinden ze wel belangrijk: het eten moet goed zijn. Geen merkloze of C-merk producten, maar alleen A-merken. Hoe duurder hoe beter. Van vroeger weten ze dat goedkoop niet lekker is, dus kopen ze nu het duurste, want dat is goed, dat is het beste.
En je kunt honderd keer met een consumentenonderzoek aankomen waarin blijkt dat het duurste niet per definitie het beste is. Nee, daar willen ze niet aan.
Als ik met mijn tante van in de negentig boodschappen ga doen en ze wil iets kopen wat ze niet kent, neemt ze automatisch het duurste. Dat is het beste. En dat ze dat dan doet voor zichzelf, moet ze zelf weten. Het is haar geld. Maar kwalijk vind ik dat ze van mij ook verwacht dat ik het duurste koop. “Wat moet je met die rotzooi? Koop toch goed spul!” Er niet bij stilstaand dat ik niet de mogelijkheid heb het duurste te kopen.
Het thema van de WE-300 voor de maand oktober is kwaliteit.
Meer WE-300 bij Plato.
zaterdag 22 november 2014
Zwijmelen op zaterdag (3.01)
Meer zwijmelen bij Marja
Ooit heb ik geschreven dat ik wat muziek betreft ben blijven hangen in de jaren zestig, begin jaren zeventig. Iemand reageerde toen met: Jammer, dan ken je heel veel goede muziek niet. Dat klopt. Er is veel langs me heengegaan. Zoals dit heerlijke nummertje hardrock uit 2007 van The Foo Fighters. Ik werd er onlangs op geattendeerd. Ik hou wel van deze muziek.
Prettig weekeinde.
Keep you in the dark
You know they all pretend
Keep you in the dark
And so it all began
Send in your skeletons
Sing as their bones go marching in... again
The need you buried deep
The secrets that you keep are ever ready
Are you ready?
I'm finished making sense
Done pleading ignorance
That whole defense
Spinning infinity, boy
The wheel is spinning me
It's never-ending, never-ending
Same old story
[Chorus (x2):]
What if I say I'm not like the others?
What if I say I'm not just another one of your plays?
You're the pretender
What if I say I will never surrender?
In time or so I'm told
I'm just another soul for sale... oh, well
The page is out of print
We are not permanent
We're temporary, temporary
Same old story
[Chorus x2]
I'm the voice inside your head
You refuse to hear
I'm the face that you have to face
Mirrored in your stare
I'm what's left, I'm what's right
I'm the enemy
I'm the hand that will take you down
Bring you to your knees
So who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
Keep you in the dark
You know they all pretend
[Chorus x2]
[x2]
What if I say I'm not like the others?
(Keep you in the dark)
What if I say I'm not just another one of your plays?
(You know they all... pretend)
You're the pretender
What if I say I will never surrender?
So who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
Ooit heb ik geschreven dat ik wat muziek betreft ben blijven hangen in de jaren zestig, begin jaren zeventig. Iemand reageerde toen met: Jammer, dan ken je heel veel goede muziek niet. Dat klopt. Er is veel langs me heengegaan. Zoals dit heerlijke nummertje hardrock uit 2007 van The Foo Fighters. Ik werd er onlangs op geattendeerd. Ik hou wel van deze muziek.
Prettig weekeinde.
Keep you in the dark
You know they all pretend
Keep you in the dark
And so it all began
Send in your skeletons
Sing as their bones go marching in... again
The need you buried deep
The secrets that you keep are ever ready
Are you ready?
I'm finished making sense
Done pleading ignorance
That whole defense
Spinning infinity, boy
The wheel is spinning me
It's never-ending, never-ending
Same old story
[Chorus (x2):]
What if I say I'm not like the others?
What if I say I'm not just another one of your plays?
You're the pretender
What if I say I will never surrender?
In time or so I'm told
I'm just another soul for sale... oh, well
The page is out of print
We are not permanent
We're temporary, temporary
Same old story
[Chorus x2]
I'm the voice inside your head
You refuse to hear
I'm the face that you have to face
Mirrored in your stare
I'm what's left, I'm what's right
I'm the enemy
I'm the hand that will take you down
Bring you to your knees
So who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
Keep you in the dark
You know they all pretend
[Chorus x2]
[x2]
What if I say I'm not like the others?
(Keep you in the dark)
What if I say I'm not just another one of your plays?
(You know they all... pretend)
You're the pretender
What if I say I will never surrender?
So who are you?
Yeah, who are you?
Yeah, who are you?
vrijdag 21 november 2014
Kasteelvrouwe (2)
Zie hier hoe het begon.
En dan begin je maar lijntjes te trekken. Je hebt er niet veel voor nodig. Een potlood, een gummetje, een liniaal en ruitjespapier (grote schriften, 1 euro per stuk bij de Primera, 1,50 per drie bij de Hema).
Maar zo werkte het niet. Er moet natuurlijk eerst het een en ander aan research gedaan worden. Hoe is de indeling van een kasteel van binnen? Welke vertrekken waren er? Een kasteel had uiteraard niet alleen een woonfunctie maar ook een bestuursfunctie. Wat voor volk liep er verder nog op het kasteel rond buiten de bewoners en het huishoudelijke personeel? Wie waren die bewoners, was dat alleen een gezin of was dat een grootfamilie? Waar sliepen ze? Allemaal op een eigen kamertje? Waar sliep het personeel? Hadden ze toen al butlers?
Waar waren de kerkers? In het souterrain of was er nog een laag onder?
Hoe was de beveiliging? Dikke muren, maar hoe dik? Was er nog een extra verdedigingsmuur? Met gracht? Hoe zag een poort eruit?
Allemaal vragen, dus moest ik eerst heel veel lezen over die tijd. Dat was eigenlijk nog veel interessanter. Ik weet nu veel meer van de Middeleeuwen, een interessante tijd.
Dan moest ik het kasteel nog situeren. In ieder geval niet in Nederland want in de huidige tijd is het moeilijk in Nederland een kasteel te vinden met een flinke lap grond (3.000 hectare of zo) erbij.
Dat werd dus de Schotse Hooglanden en wel Cairngorms. Maar was de bodem daar wel geschikt om diep te graven voor de kasteelmuren en de slotgracht?
Mijn kasteel moest natuurlijk een van de mooiste en grootste kastelen van Schotland worden. De bewoners waren een grafelijke familie. Later schopte een achterkleinzoon het tot hertog.
Een probleem dat ik nog steeds niet goed heb opgelost is het gemak. Tijdens de bouw van het kasteel, het oudste gedeelte is van de 12e eeuw, bestonden er nog geen wc's. Wel werden er houten erkertjes aan de verdedigingsmuur gemaakt. Daar kwam dan een gat in en men deponeerde dan zijn grote en kleine boodschap rechtstreeks in de slotgracht. Maar ja, dan moest er wel een slotgracht zijn.
En dan gaan we naar de huidige tijd. De grafelijke en later de hertogelijke familie heeft er in de loop der eeuwen, vooral in de achttiende en negentiende eeuw, het een en ander bij laten bouwen. Gelukkig was er toen binnen de muren van het kasteel nog ruimte genoeg. Maar de vorige bewoners en de huidige bewoners wilden ook graag hun eigentijdse ruimtes hebben: garages, een zwembad en dergelijke. Heel leuk allemaal maar op het binnenterrein was nu geen plaats meer en bovendien die lelijke moderne gebouwen of nep-oude gebouwen misstaan er. Dat moest allemaal maar buiten de muren gebouwd worden. Tegenwoordig hoef je niet meer bang te zijn om met kanonnen beschoten te worden. (Hoe kregen ze vroeger die kanonnen eigenlijk op de bolwerken en weergangen? Met een lier?)
Mijn kasteel is dus helemaal aangepast aan de huidige tijd. Het kostte allemaal een lieve bom duiten maar gelukkig zaten ze in de whisky en hoefde ze zich om geld niet druk te maken zoals vele andere adellijke families dat wel deden en ze hun voorvaderlijk slot maar verkochten aan een hotelketen of er een pretpark of museum van maakten.
Ondertussen heb ik weer een nieuwe versie van het kasteel gemaakt. De oude versie voldeed niet goed. Op bijgaande foto is te zien dat de vorige versie in ieder geval één bewoner heeft gehad.
En dan begin je maar lijntjes te trekken. Je hebt er niet veel voor nodig. Een potlood, een gummetje, een liniaal en ruitjespapier (grote schriften, 1 euro per stuk bij de Primera, 1,50 per drie bij de Hema).
Maar zo werkte het niet. Er moet natuurlijk eerst het een en ander aan research gedaan worden. Hoe is de indeling van een kasteel van binnen? Welke vertrekken waren er? Een kasteel had uiteraard niet alleen een woonfunctie maar ook een bestuursfunctie. Wat voor volk liep er verder nog op het kasteel rond buiten de bewoners en het huishoudelijke personeel? Wie waren die bewoners, was dat alleen een gezin of was dat een grootfamilie? Waar sliepen ze? Allemaal op een eigen kamertje? Waar sliep het personeel? Hadden ze toen al butlers?
Waar waren de kerkers? In het souterrain of was er nog een laag onder?
Hoe was de beveiliging? Dikke muren, maar hoe dik? Was er nog een extra verdedigingsmuur? Met gracht? Hoe zag een poort eruit?
Allemaal vragen, dus moest ik eerst heel veel lezen over die tijd. Dat was eigenlijk nog veel interessanter. Ik weet nu veel meer van de Middeleeuwen, een interessante tijd.
Dan moest ik het kasteel nog situeren. In ieder geval niet in Nederland want in de huidige tijd is het moeilijk in Nederland een kasteel te vinden met een flinke lap grond (3.000 hectare of zo) erbij.
Dat werd dus de Schotse Hooglanden en wel Cairngorms. Maar was de bodem daar wel geschikt om diep te graven voor de kasteelmuren en de slotgracht?
Mijn kasteel moest natuurlijk een van de mooiste en grootste kastelen van Schotland worden. De bewoners waren een grafelijke familie. Later schopte een achterkleinzoon het tot hertog.
Een probleem dat ik nog steeds niet goed heb opgelost is het gemak. Tijdens de bouw van het kasteel, het oudste gedeelte is van de 12e eeuw, bestonden er nog geen wc's. Wel werden er houten erkertjes aan de verdedigingsmuur gemaakt. Daar kwam dan een gat in en men deponeerde dan zijn grote en kleine boodschap rechtstreeks in de slotgracht. Maar ja, dan moest er wel een slotgracht zijn.
En dan gaan we naar de huidige tijd. De grafelijke en later de hertogelijke familie heeft er in de loop der eeuwen, vooral in de achttiende en negentiende eeuw, het een en ander bij laten bouwen. Gelukkig was er toen binnen de muren van het kasteel nog ruimte genoeg. Maar de vorige bewoners en de huidige bewoners wilden ook graag hun eigentijdse ruimtes hebben: garages, een zwembad en dergelijke. Heel leuk allemaal maar op het binnenterrein was nu geen plaats meer en bovendien die lelijke moderne gebouwen of nep-oude gebouwen misstaan er. Dat moest allemaal maar buiten de muren gebouwd worden. Tegenwoordig hoef je niet meer bang te zijn om met kanonnen beschoten te worden. (Hoe kregen ze vroeger die kanonnen eigenlijk op de bolwerken en weergangen? Met een lier?)
Mijn kasteel is dus helemaal aangepast aan de huidige tijd. Het kostte allemaal een lieve bom duiten maar gelukkig zaten ze in de whisky en hoefde ze zich om geld niet druk te maken zoals vele andere adellijke families dat wel deden en ze hun voorvaderlijk slot maar verkochten aan een hotelketen of er een pretpark of museum van maakten.
Ondertussen heb ik weer een nieuwe versie van het kasteel gemaakt. De oude versie voldeed niet goed. Op bijgaande foto is te zien dat de vorige versie in ieder geval één bewoner heeft gehad.
donderdag 20 november 2014
Kasteelvrouwe
Tja, een nieuwe hobby is leuk, maar om daardoor blogland en het blog te verwaarlozen is niet zo leuk. Vandaar maar weer eens een berichtje van mij en waar ik mee bezig ben.
Ik kijk graag op Funda naar huizen, niet zo maar huizen van een tonnetje of wat. Nee, de vraagprijs moet toch minstens op een miljoentje liggen. Ik kan me vergapen aan zulke oude huizen, soms zo mooi. Je komt normaal gesproken niet in zulke huizen en nu kun je dus wel zien hoe zo'n huis er van binnen uitziet. Niet dat ik er van droom om er zelf in te wonen - ik zou niet eens willen - maar alleen maar om te kijken. En soms ook ergeren. Sommige huizen, meestal nieuwbouw, zijn zo patserig. Dan hebben ze al een woonkamer van een kleine honderd vierkante meter en dan moet er ook nog een masterbedroom (nee, geen slaapkamer) van zo'n vijftig vierkante meter of meer komen. En dan nog een badkamer waarin je verdwaalt en een dressingroom die dusdanig van afmeting is dat, als je die gevuld wilt krijgen, je elke dag wel mag gaan shoppen (en dan natuurlijk in de PC).
De huizen op Funda zijn echter niets vergeleken met het aanbod op Right move, de Britse Funda. Echt prachtige huizen, kastelen, landgoederen. Vaak al honderden jaren oud en er zit natuurlijk veel land bij, een paar hectare is nog maar het begin. En dan de huizen, nou ja, huizen, in Schotland. Complete kastelen met een paar duizend hectare grond erbij. Zoals deze of deze. Je waant je in de serie 'The Monarch of the Glen". Kijk, daar zou ik nou wel willen wonen. Een klein huisje op zo'n landgoed en dan kilometers in de omtrek geen mens te bekennen. Nadeel is wel dat er in die contreien gejaagd moet gaan worden om het nog een beetje rendabel te houden.
Die Britse panden moeten ook allemaal minstens vijf ontvangstruimten hebben: de salon, de bibliotheek, de biljartkamer, de eetkamer en de grote hal die ook als salon is ingericht. Zelfs het meest bescheiden huisje heeft al een zitkamer én een eetkamer. En elke slaapkamer moet zijn eigen 'en suite', badkamer dus, hebben. Nee, geen doucheruimte maar een heuse badkamer. En dan die inrichtingen, soms heel smaakvol, soms ligt het vol met kleden op de vloer.
Dan zie ik plattegronden van die oude kastelen en hoe ze nu die indeling hebben en dan denk ik: Dat kan veel beter. Daarom houd ik me nu onledig met het ontwerpen van middeleeuwse kastelen. Ik ben dus kasteelvrouwe op papier geworden. Daarover morgen meer.
Ik kijk graag op Funda naar huizen, niet zo maar huizen van een tonnetje of wat. Nee, de vraagprijs moet toch minstens op een miljoentje liggen. Ik kan me vergapen aan zulke oude huizen, soms zo mooi. Je komt normaal gesproken niet in zulke huizen en nu kun je dus wel zien hoe zo'n huis er van binnen uitziet. Niet dat ik er van droom om er zelf in te wonen - ik zou niet eens willen - maar alleen maar om te kijken. En soms ook ergeren. Sommige huizen, meestal nieuwbouw, zijn zo patserig. Dan hebben ze al een woonkamer van een kleine honderd vierkante meter en dan moet er ook nog een masterbedroom (nee, geen slaapkamer) van zo'n vijftig vierkante meter of meer komen. En dan nog een badkamer waarin je verdwaalt en een dressingroom die dusdanig van afmeting is dat, als je die gevuld wilt krijgen, je elke dag wel mag gaan shoppen (en dan natuurlijk in de PC).
De huizen op Funda zijn echter niets vergeleken met het aanbod op Right move, de Britse Funda. Echt prachtige huizen, kastelen, landgoederen. Vaak al honderden jaren oud en er zit natuurlijk veel land bij, een paar hectare is nog maar het begin. En dan de huizen, nou ja, huizen, in Schotland. Complete kastelen met een paar duizend hectare grond erbij. Zoals deze of deze. Je waant je in de serie 'The Monarch of the Glen". Kijk, daar zou ik nou wel willen wonen. Een klein huisje op zo'n landgoed en dan kilometers in de omtrek geen mens te bekennen. Nadeel is wel dat er in die contreien gejaagd moet gaan worden om het nog een beetje rendabel te houden.
Die Britse panden moeten ook allemaal minstens vijf ontvangstruimten hebben: de salon, de bibliotheek, de biljartkamer, de eetkamer en de grote hal die ook als salon is ingericht. Zelfs het meest bescheiden huisje heeft al een zitkamer én een eetkamer. En elke slaapkamer moet zijn eigen 'en suite', badkamer dus, hebben. Nee, geen doucheruimte maar een heuse badkamer. En dan die inrichtingen, soms heel smaakvol, soms ligt het vol met kleden op de vloer.
Dan zie ik plattegronden van die oude kastelen en hoe ze nu die indeling hebben en dan denk ik: Dat kan veel beter. Daarom houd ik me nu onledig met het ontwerpen van middeleeuwse kastelen. Ik ben dus kasteelvrouwe op papier geworden. Daarover morgen meer.
zaterdag 1 november 2014
Zwijmelen op zaterdag (2.38)
Meer zwijmelen bij Marja.
Ik vroeg mijn zus van welke muziek zij houdt en haar antwoord was: Herman van Veen. Goh, ja, dat vind ik ook mooi en van hem heb ik eigenlijk nog nooit iets geplaatst. Het eerste nummer dat ik noemde was Suzanne, zij noemde Anne, een lied voor zijn dochtertje. Vandaar dat ik ze hier beide plaats. Het derde nummer is Kyrie eleison (Grieks voor Heer, ontferm U over ons), minder bekend maar wel een mooi lied.
De teksten van de liedjes heb ik onderaan gezet.
Prettig weekeinde.
Suzanne
Suzanne neemt je mee
Naar een bank aan het water
Duizend schepen gaan voorbij
En toch wordt het maar niet later
En je weet dat ze te gek is
Want daarom zit je naast haar
En ze geeft je pepermuntjes
Want ze geeft je graag iets tastbaars
En net als je haar moet zeggen
Ik kan jou geen liefde geven
Komt heel de stad tot leven
En hoor je meeuwen schreeuwen
Je hebt steeds van haar gehouden
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want zij houdt al jouw gedachten in haar hand
En Jezus was een visser
Die het water zo vertrouwde
Dat hij zomaar over zee liep
Omdat hij had leren houden
Van de golven en de branding
Waarin niemand kan verdrinken
Hij zei "als men blijft geloven
Kan de zwaarste steen niet zinken"
Maar de hemel ging pas open
Toen zijn lichaam was gebroken
En hoe hij heeft geleden
Dat weet alleen die visser aan het kruis
En je wilt wel met hem meegaan
Samen naar de overkant
En je moet hem wel vertrouwen
Want hij houdt al jouw gedachten in zijn hand
Suzanne neemt je mee
Naar een bank aan het water
Je onthoudt waar ze naar kijkt
Als herinnering voor later
En het zonlicht lijkt wel honing
Waaraan kinderen zich tegoed doen
En het grasveld ligt bezaaid
Met wat de mensen zoal weg doen
In de goot liggen de helden
Met een glimlach op de lippen
En de meeuwen in de lucht
Lijken net verdwaalde stippen
Als Suzanne je lachend aankijkt
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want ze houdt al jouw gedachten in haar hand
Anne
Er waren mooie baby's bij
maar niet zo lief als jij
Anne
van al dat wit en zoveel licht
gingen van schrik je ogen dicht
Anne
Even kreeg ik kriebels in mijn keel
maar je had geen pink te veel
Anne
Ik stond te blozen was zo blij
jij moest er haast van lachen
Anne
Anne de wereld is niet mooi
maar jij kan haar een beetje mooier kleuren
Anne je hebt nog heel wat voor de boeg
maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg
veel te vroeg....
De wijzers van de klok gaan snel
dat merk je later wel
Anne
Van de pot naar de wc
Gaat 1, 2 huppekee
Anne
Je hebt net je bromtol al uit gepakt
Of bent al weer een jaar ouder
Voor ik goeiemorgen zeg
Ben jij op je brommer weg
Anne
Anne de wereld is niet mooi
Maar jij kan haar een beetje mooier kleuren
Anne je hebt nog heel veel voor de boeg
Maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg
Veel te vroeg
Er waren mooie baby's bij
Maar niet zo lief als jij
Anne
Alleen de ogen van je moeder
Waren net zo mooi als jij
Anne
Kyrie Eleison
Voor de bakker die zijn vuur laat doven
voor de boer die zijn ploeg laat staan
voor de metselaar die geen huis meer wil bouwen
voor de herders die niet meer verder gaan
Voor de meester die niet meer durft vertellen
voor de priester die zijn gebed vergeet
voor de dokter die niet meer kan genezen
en voor de rechter die geen raad meer weet
Voor de grootmoeder alleen op haar kamer
voor opa die al vergeten is
voor de angsten en slapeloze nachten
voor 't verdriet dat niet geweten is
Voor de minnaars die niet meer zingen
voor de liefste die het huis verlaat
voor al het nutteloze leed van de wereld
voor ons zieltje dat tenonder gaat
Voor de kinders in kelders gevangen
zoveel onschuld verkracht en vermoord
voor de politieke heersers
door geld en macht ontspoord
Voor onze bitsige bijtende woorden
voor onze leugens en onze achterklap
voor het paradijs dat we verloren
voor onze levenslange ballingschap
Voor cipiers en advocaten
voor presidenten en inspecteurs
voor adjudanten en commandanten
voor commissarissen en controleurs
Voor fabrikanten en voor commercianten
en farizeeërs met groot gewin
in hormonen drugs en wapens
voor al 't kwaad er tussenin
Ook voor vissers en voor matrozen
en voor het boerenvolk op de tracteur
voor 't zigeunervolk langs de wegen
voor de schipper en de vrachtchauffeur
Voor de buurvrouw en de glazenwasser
voor de smid en voor de timmerman
voor het ventje aan zijn loketje
voor de zanger voor de orgelman
Voor de moeder van 't kreupele kindje
voor het lief van een dode soldaat
voor het meiske zonder beminde
voor al 't zeer dat nooit meer overgaat
Voor wie zal ik hier nu nog zingen
voor diegene die 'k hier vergeet
er kan niemand zonder wat vrede
rijke boer of arme proleet
Ik vroeg mijn zus van welke muziek zij houdt en haar antwoord was: Herman van Veen. Goh, ja, dat vind ik ook mooi en van hem heb ik eigenlijk nog nooit iets geplaatst. Het eerste nummer dat ik noemde was Suzanne, zij noemde Anne, een lied voor zijn dochtertje. Vandaar dat ik ze hier beide plaats. Het derde nummer is Kyrie eleison (Grieks voor Heer, ontferm U over ons), minder bekend maar wel een mooi lied.
De teksten van de liedjes heb ik onderaan gezet.
Prettig weekeinde.
Suzanne
Suzanne neemt je mee
Naar een bank aan het water
Duizend schepen gaan voorbij
En toch wordt het maar niet later
En je weet dat ze te gek is
Want daarom zit je naast haar
En ze geeft je pepermuntjes
Want ze geeft je graag iets tastbaars
En net als je haar moet zeggen
Ik kan jou geen liefde geven
Komt heel de stad tot leven
En hoor je meeuwen schreeuwen
Je hebt steeds van haar gehouden
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want zij houdt al jouw gedachten in haar hand
En Jezus was een visser
Die het water zo vertrouwde
Dat hij zomaar over zee liep
Omdat hij had leren houden
Van de golven en de branding
Waarin niemand kan verdrinken
Hij zei "als men blijft geloven
Kan de zwaarste steen niet zinken"
Maar de hemel ging pas open
Toen zijn lichaam was gebroken
En hoe hij heeft geleden
Dat weet alleen die visser aan het kruis
En je wilt wel met hem meegaan
Samen naar de overkant
En je moet hem wel vertrouwen
Want hij houdt al jouw gedachten in zijn hand
Suzanne neemt je mee
Naar een bank aan het water
Je onthoudt waar ze naar kijkt
Als herinnering voor later
En het zonlicht lijkt wel honing
Waaraan kinderen zich tegoed doen
En het grasveld ligt bezaaid
Met wat de mensen zoal weg doen
In de goot liggen de helden
Met een glimlach op de lippen
En de meeuwen in de lucht
Lijken net verdwaalde stippen
Als Suzanne je lachend aankijkt
En je wilt wel met haar meegaan
Samen naar de overkant
En je moet haar wel vertrouwen
Want ze houdt al jouw gedachten in haar hand
Anne
Er waren mooie baby's bij
maar niet zo lief als jij
Anne
van al dat wit en zoveel licht
gingen van schrik je ogen dicht
Anne
Even kreeg ik kriebels in mijn keel
maar je had geen pink te veel
Anne
Ik stond te blozen was zo blij
jij moest er haast van lachen
Anne
Anne de wereld is niet mooi
maar jij kan haar een beetje mooier kleuren
Anne je hebt nog heel wat voor de boeg
maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg
veel te vroeg....
De wijzers van de klok gaan snel
dat merk je later wel
Anne
Van de pot naar de wc
Gaat 1, 2 huppekee
Anne
Je hebt net je bromtol al uit gepakt
Of bent al weer een jaar ouder
Voor ik goeiemorgen zeg
Ben jij op je brommer weg
Anne
Anne de wereld is niet mooi
Maar jij kan haar een beetje mooier kleuren
Anne je hebt nog heel veel voor de boeg
Maak je geen zorgen daarvoor is het nog te vroeg
Veel te vroeg
Er waren mooie baby's bij
Maar niet zo lief als jij
Anne
Alleen de ogen van je moeder
Waren net zo mooi als jij
Anne
Kyrie Eleison
Voor de bakker die zijn vuur laat doven
voor de boer die zijn ploeg laat staan
voor de metselaar die geen huis meer wil bouwen
voor de herders die niet meer verder gaan
Voor de meester die niet meer durft vertellen
voor de priester die zijn gebed vergeet
voor de dokter die niet meer kan genezen
en voor de rechter die geen raad meer weet
Voor de grootmoeder alleen op haar kamer
voor opa die al vergeten is
voor de angsten en slapeloze nachten
voor 't verdriet dat niet geweten is
Voor de minnaars die niet meer zingen
voor de liefste die het huis verlaat
voor al het nutteloze leed van de wereld
voor ons zieltje dat tenonder gaat
Voor de kinders in kelders gevangen
zoveel onschuld verkracht en vermoord
voor de politieke heersers
door geld en macht ontspoord
Voor onze bitsige bijtende woorden
voor onze leugens en onze achterklap
voor het paradijs dat we verloren
voor onze levenslange ballingschap
Voor cipiers en advocaten
voor presidenten en inspecteurs
voor adjudanten en commandanten
voor commissarissen en controleurs
Voor fabrikanten en voor commercianten
en farizeeërs met groot gewin
in hormonen drugs en wapens
voor al 't kwaad er tussenin
Ook voor vissers en voor matrozen
en voor het boerenvolk op de tracteur
voor 't zigeunervolk langs de wegen
voor de schipper en de vrachtchauffeur
Voor de buurvrouw en de glazenwasser
voor de smid en voor de timmerman
voor het ventje aan zijn loketje
voor de zanger voor de orgelman
Voor de moeder van 't kreupele kindje
voor het lief van een dode soldaat
voor het meiske zonder beminde
voor al 't zeer dat nooit meer overgaat
Voor wie zal ik hier nu nog zingen
voor diegene die 'k hier vergeet
er kan niemand zonder wat vrede
rijke boer of arme proleet
Abonneren op:
Posts (Atom)