Zwijmelen op zaterdag (19)

Het is weer Zwijmelen op Zaterdag met Marja.

Hier schreef Marja dat een lied stokoud mocht zijn. Ik had O sole mio al op mijn lijstje staan en vandaag is deze stokoude plaat dan aan de beurt. Het is een opname uit 1916, dus bijna een eeuw oud. (Voor de goede orde, bijna 35 jaar voor mijn geboorte). :-)

Ik heb deze opname gekozen vanwege het lied O sole mio. Dat vind ik een prachtig nummer. Je kunt het zo heerlijk meegalmen. Vele artiesten hebben het op de plaat gezet en het blijft altijd mooi. Het is een lied uit 1899.  Meer over dit lied, zie hier.

In de jaren vijftig hoorde je nog wel eens wat over hem. Men sprak over hem als De grote Caruso, waarschijnlijk mede door een film over hem uit 1951.Tegenwoordig hoor je eigenlijk helemaal niets meer van hem.

Hieronder de eerste opname van Caruso uit 1902.

Het volgende zegt Wikipedia over hem:
Enrico Caruso (Napels, 25 februari 1873 - aldaar, 2 augustus 1921) was een van de beroemdste tenoren in de geschiedenis van de opera.
Hij werd geboren in Napels in Italië, en hij begon zijn carrière in deze stad in 1894. Zijn eerste grote succes kwam een jaar later in Milaan waar hij zijn eerste twintig opnames maakte. Zijn eerste grammofoonplaat, en tevens de eerste in de geschiedenis (???), maakte hij in 1902: Enrico Caruso met Vesti la giubba uit I Pagliacci, waarvan 1,2 miljoen exemplaren werden verkocht. In 1903 ging hij naar New York om daar op te treden met de New York Metropolitan Opera. In hetzelfde jaar begon hij met grammofoonopnames voor de Victor Talking Machine Company; zijn relatie met het orkest en het opnamebedrijf bleven tot 1920 in stand.
Caruso's repertoire omvatte ongeveer zestig opera's, de meeste in het Italiaans, hoewel hij ook in het Frans en Engels zong (weliswaar met een sterk Italiaans accent). Hij had ook een repertoire van ongeveer 500 liederen, van klassiek tot traditionele Italiaanse volksliedjes tot de populaire muziek van die tijd. Hij was een van de eerste zangers die veel opnames maakte. Caruso en de platenspeler deden veel om elkaars carrière te versterken in de eerste 20 jaar van de 20e eeuw. Zijn populaire opnames en zijn bijzondere stem maakten van hem een van de bekendste sterren uit zijn tijd.
Zijn leven was het onderwerp van de film The Great Caruso uit 1951, waarin de bekende tenor Mario Lanza de rol van Enrico Caruso vertolkte.
Oude opnamen van Caruso worden gebruikt in de film Match Point van Woody Allen uit 2005.