Pagina's

donderdag 5 juni 2014

Zussen

Hieronder een foto van drie zussen van mijn vader, genomen in de boomgaard achter hun ouderlijk huis. In het voorjaar, waarschijnlijk eind jaren veertig of begin jaren vijftig.
In het gezin van mijn vader waren 4 meisjes en 6 jongens. Het oudste meisje was toentertijd al getrouwd.

Drie meisjes De Wit, twintigers. Nog volop in het leven met hun dromen en verwachtingen, misschien dromend van hun prins op het witte paard. Die hebben ze overigens nooit ontmoet. Geen van drieën zou ooit trouwen en/of kinderen krijgen.
De middelste maakte carrière. De jongste en de oudste bleven een groot deel van hun leven bij elkaar, eerst hun ouders tot hun dood verzorgen, daarna samenwonend in een eigen huis en tot slot samen naar het verzorgingstehuis. De oudste, het meisje rechts, leeft nog. Ze is 93 jaar.


Hieronder een foto van vier zussen, mijn moeder en drie van haar zussen. Door een echte fotograaf gemaakt, waarschijnlijk eind jaren dertig.


In het gezin van mijn moeder waren 6 meisjes en 1 jongen. De oudste twee meisjes staan niet op de foto, ook zij waren al getrouwd. De meisjes boven waren zo tussen de 14 en 20 jaar oud. Gerda (mijn moeder), Tonnie, Maria en Anna waren ook jonge meisjes met nog een heel leven voor zich. Met hun dromen en verwachtingen. Zijn vonden wel hun prins en trouwden. En kregen kinderen, resp. 7, 7, 4 en 4. Gerda overleed al op redelijk jonge leeftijd. De andere meisjes werden allemaal oud. Het meisje rechts overleed vorig jaar als laatste.

Zeven jonge vrouwen, allemaal met hun eigen dromen en verwachtingen voor het leven. Heeft het leven hen gebracht wat ze wilden. Vast niet. Ieder op zich heeft zijn eigen geluk, maar ook zijn eigen zorgen en verdriet gehad.

Het zet je aan het denken over je eigen leven. Hoe was ik als jong meisje? Welke dromen en verwachtingen had ik voor het leven? Zijn ze uitgekomen?  Gelukkig weten we van tevoren niet wat ons in het leven te wachten staat.

4 opmerkingen:

  1. wat een toeval ? zojuist een blogje geschreven over een droom en verwachting van mezelf. Niet uitgekomen toch tevreden :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie portretten. Ik ben ook blij dat je van tevoren niet weet hoe het leven zal lopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het heeft altijd iets speciaals he, zo'n oude foto?! ....het roept in mij altijd bepaalde emoties op en ook vragen.

    En ja, ik ben heel erg blij dat ik niet van te voren wist wat er stond te gebeuren. En dat is maar goed ook want ik denk dat de geschiedenis van ieder mens zijn loop moet hebben op zoveel mogelijk natuurlijke wijze. En dat zou niet gebeuren als je alles zelf kon bepalen omdat je je toekomst kent....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ze zijn zo leuk die oude foto's .Pas nog bij mijn dochter staan kijken naar een heel oude foto van mijn ouders ,zij heeft hun trouwportret in een lijstje hangen .Ik zelf geef weinig of niets om foto's dus alles aan dochter gegeven .Wat frappant dat de bovenste drie alle drie niet getrouwd zijn .Zoals ik zaterdag bij mijn zwijmel al schreef is het idd maar goed dat we niet vooruit weten hoe het leven zal lopen.
    Groetjes Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen