Zuiderzee

In april plaatste Melody als zwijmelaar de Zuiderzeebalade. Het bracht allerlei jeugdherinneringen bij me te boven. In 1958 werd dit lied opgenomen met Sylvain Poons en Oetze Verschoor.

In 1932 werd de Afsluitdijk een feit en werd de Zuiderzee het IJsselmeer. Al in 1933 maakte Louis Davids een lied over de Zuiderzee.

Mijn vader had vroeger een motor (stoomfiets, zoals hij dat noemde) en een voor een mochten de kinderen in de zomer een zondag met hem op stap. Later kreeg hij een auto en konden er meer kinderen mee.
Wij woonden destijds in Apeldoorn, niet zo heel ver van de polders en menig ritje ging dus naar die polders. De Noordoostpolder was al aangelegd en bewoond, maar wat een kale bedoening! Kaarsrechte wegen en nog kleine boompjes langs die wegen.

Het begon al bij Harderwijk, vanaf de hoge Veluwe, het Veluwemeer over en dan reed je ineens over de bodem van de zee. Voor mij als kind een vreemde gewaarwording en altijd een beetje spannend.
Erg leuk was het om door dat kale, nieuwe land te rijden en dan ineens uit te komen in Urk, een voormalige eiland in de Zuiderzee dat nu onderdeel was van de Noordoostpolder. Heel vreemd, van het nieuwe land kwam je zo weer in het oude land.
Urk is een leuk plaatsje, al was er op zondag niet veel te doen. Ik herinner me een keer dat je zelfs op zondag niet met de auto Urk in mocht. Maar het was altijd leuk naar het IJsselmeer en de vuurtoren te gaan.


Pa De Wit met een deel van zijn kroost bij de vuurtoren in Urk

Nog meer indruk dan Urk heeft Schokland op mij gemaakt. In dat vlakke land rees de bodem ineens en keek je tegen de beschoeiingen van het voormalig eiland aan. Een kerkje stond er op een hoogte en er was een oude woonbuurt. Ik ben ooit eens in dat kerkje geweest, er was een soort van uitleg over Schokland.
Terug naar de Veluwe ging de route over de Knardijk, de scheiding tussen land en water, aan de ene kant Oostelijk-Flevoland en aan de andere kant zee en later de nieuwe polder, Zuidelijk Flevoland. Interessant was te zien hoe de drooglegging van de nieuwe polder vorderde. Eerst was er alleen maar blubberzooi. Toen kwamen er moerasplanten. Elke keer dat je er kwam zag je het land droger en droger worden. En wat was het weer vertrouwd als je door de bossen van de Veluwe naar huis reed.



Even de auto uit in het nieuwe land

Nu, vijftig, zestig jaar later is het onvoorstelbaar dat die drooglegging toen zo'n belangrijke gebeurtenis is geweest. Je hoorde op de radio, en later op de tv, vaak spreken over de drooglegging, over de eerste bewoners en over vondsten in de zeebodem. Toch mooi dat ik zo'n belangrijke tijd heb mogen meemaken.