Greetje woonde destijds in Apeldoorn en haar vader zei altijd: "De oude koningin woont bij ons achter in de straat." In feite had hij gelijk. Als je de straat maar afliep en dan rechtdoor lopen, kwam je vanzelf bij paleis Het Loo uit.
De gemeente had vanwege het 3e lustrum een kinderaubade voor de oude koningin georganiseerd. Alle kinderen uit de 4e, 5e en 6e klas mochten meezingen. Greetje was 9 jaar en zat in de 4e klas. Zij mocht dus ook meezingen. Weken voor die tijd hadden ze op school al geoefend, allerlei oranjeliederen en vaderlandsliederen moesten er ingestudeerd worden.
En vandaag was het zover, eindelijk. Greetje kreeg een oranje rokje aan, een witte blouse en daaroverheen een oranje sjerp. O, wat was ze mooi. In haar haar kreeg ze een oranje strik. Dat vond ze niet zo prettig. Ze had dun en steil haar en strikken vielen altijd vanzelf uit haar haar. Als dat nou vandaag maar niet gebeurde. Dan zou de oude koningin haar zien zonder mooie oranje strik.
Parmantig stapte ze, geflankeerd door haar twee oudere broers de korte weg naar het paleis. Kon iedereen wel goed zien hoe mooi ze was?
Op het voorplein van het paleis stonden 4700 kinderen van alle Apeldoornse scholen opgesteld voor de kinderaubade. Greetje had zich ook daarover druk gemaakt. Als ze nou maar de teksten niet vergat; dan zou ze niet mee kunnen zingen. En dat was toch niet leuk voor de oude koningin.
Maar gelukkig ging alles goed. Ze kende de teksten, haar oranje rokje bleef schoon en de strik zat nog in haar haar.
 |
| Dit kind was zo gelukkig om met de oude koningin te praten. |
 |
| Deze kinderen mochten zomaar op de trappen staan. |
Tweeënhalf jaar later, in november 1962, stond Greetje langs de kant van de weg voor de oude koningin. Nu werd haar lijkkoets, geheel in het wit, naar het station gebracht om te worden vervoerd naar Den Haag.
P.S. Ik schrijf "oude koningin". Dat is niet beledigend of anderszins negatief bedoeld. We spraken gewoon over Wilhelmina als "de oude koningin".
Oh ik ben veel te laat geboren! Wat een mooie herinneringen en wat leuk waren zulke dingen toen nog. En ik begrijp het wel hoor dat de opmerking de oude koningin niet vervelend is bedoeld.
BeantwoordenVerwijderenInderdaad zo werd er gesproken over Wilhelmina, dat respect had ze afgedwongen door haar optreden, ze bleef een koningin.
BeantwoordenVerwijderenBij Juliana lag dat anders, gewoner minder op afstand van het volk, ben benieuwd hoe het straks met Beatrix zal gaan, praten we dan ook over de oude koningin niet vanwege haar leeftijd maar meer uit respect wat ze heeft gedaan en onder welke omstandigheden.
De relletjes van haar/ tussen ouders, de tijdgeest onder Juliana was positiever veel opbouw en welvaart, Claus, Friso enz.
Paleis het Loo blijft voor mij altijd iets mystieks houden, in dat grote witte gebouw woonde een koningin, wat is dat... als klein kind van zo'n 10 jaar zegt je dat niet zoveel wel de toon waarover gepraat wordt heeft invloed op je het is blijkbaar belangrijk en bijzonder.
Het loo zo als het nu is, is ook niet mijn het Loo zoals ik het ken, verbouwd, verandert en nu toegangkelijk en je mag er in.
Een aantal jaren na Wilhelmina's overlijden werd als eerste het park erachter opengesteld, dat was al heel bijzonder. daarvoor was het een ontoegankelijke vesting.
In het park ik weet het nog heel goed, stond de oude in vervallen staat verkerende schilderswagen van Wilhelmina, groot was mijn verbazing toen het later in het paleis tentoongesteld werd gerestaureerd en wel.
Na de restauratie van het paleis kon je er ook in, voor mij als bijna buurjongen een vreemde gewaarwording.
Bij mooi weer was het een gewoonte om met de familie en eventuele visite een wandeling naar het Loo te maken en liggen dan ook heel wat voetstappen van mij daar.
Voor het hek stonden marechaussee voor de bekende hokjes om te schuilen in geval van regen.
Daarvoor stonden beelden, die staan nu in de tuin, waar ze ook hoorden van vroeger uit deze stonden plm. 50 meter voor het hek tot daar mocht je komen vooral niet dichterbij.
Wat deden wij nu als kleine kinderen, de marechaussee uitdagen en onze voet er voor zetten prompt kwam er een wachter aan die onze vader vriendelijk doch dringend toegesprak met het verzoek om je aan de regels te houden, erg vermoeiend met 7 kleine kinderen en misschien nog wel meer vanwege de bijbehorende familieleden/ vriendjes.
Het leukste was natuurlijk als hij kwam aanlopen gauw je been intrekken, zodat hij voor niets kwam en weer rechtsomkeert maakte.
Wlhelmina heb ik nooit gezien, hooguit een paar keer glurend door een raam op grote afstand, des te meer heeft ook op mij de indruk gemaakt de rouwstoet over de loolaan richting het ns-station waar de lijkkoets op de trein naar het westen van het land werd gezet, ik zie prins Bernhard nog zo zitten rechts voorin in een zwarte mercedes, dit verbaast mij omdat alles toen in het wit was op verzoek van Wilhelmina.
Maar misschien liet mij het geheugen op jonge leeftijd al in de steek.
Een aantal jaren geleden vond ik op een rommelmarkt tussen de elpees een uitgave met daarop de uitvaartdienst van Wilhelmina, voor mij als elpeeverzamelaar een collecters item, nu op marktplaats te koop voor.......€ 5,99
Wat moet dat indrukwekkend zijn geweest! Kan me goed voorstellen dat je zoiets nooit meer vergeet.
BeantwoordenVerwijderenWat ik van haar ken is natuurlijk uit de geschiedenisboeken, zij overleed 2 dagen nadat ik geboren was.