In mijn jeugd, in de jaren vijftig, was een paard in het straatbeeld normaal.
De schillenboer, de voddenboer en de melkboer bijvoorbeeld kwamen op gezette tijden aan huis, om iets te halen of te bezorgen.
Ook de kolenboer en de aardappelboer kwam jaarlijks hun waar bezorgen, maar ik kan me niet herinneren dat ze dat met paard-en-wagen deden.
Mijn opa ging honderd jaar geleden langs de huizen met een hondenkar, zoals hieronder.
Regelmatig hoorde je van paarden die op hol geslagen waren. Op de radio, als een krantenbericht of van buren dat het in de buurt gebeurd was. Soms liep dan zo'n op hol geslagen paard bij mensen in de tuin. Als kind vond ik het doodeng en liep of fietste dan altijd met een grote boog om het paard heen.
Onderstaand krantenberichtje uit 1959 was niet vreemd.
Mooi stukje geschiedenis. Ik heb ook de schillenboer met paard en wagen nog meegemaakt. Hier in Ravels komen dagelijks paarden voorbij. Veel ruiters passeren op weg naar de gewestbossen die hier pal achter liggen. Ik vind het markante geluid van de paardenhoeven heerlijk klinken.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig wonen wij nog in een soort van dorp. Behoorlijk groot, maar wij zitten een beetje aan de rand en daar hebben we nog weilanden en heel veel paarden. Als we dan naar school fietsen, moeten we regelmatig om de paardenhopen heen manoeuvreren. Het blijven imposante beesten om van dichtbij te zien. Ik blijf er altijd een stukje bij vandaan.
BeantwoordenVerwijderenGroeten Anna Marie.
Tja Paarden .Echt ik vind ze mooi maar ben er nog altijd bang voor.! Als kind heb ik gezien hoe zes witte schimmels op hol sloegen in de menigte,vreselijk de gillende mensen .Ik weet niet eens meer of er mensen gewond waren .Nooit voel ik me meer rustig als er paarden in mijn omgeving zijn ,eigenlijk ben ik steeds weer doodsbang!
BeantwoordenVerwijderenElisabeth