Eén jaar bloggen

Eén jaar ben ik nu bezig met bloggen. Daarvoor las ik al een paar jaar bij andere bloggers. Maar 4 augustus 2012 heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken en ben begonnen met bloggen.

Ik schreef toen dat ik nog niet wist waarover ik zou schrijven. Inmiddels is dat wel duidelijk.
Ik heb geschreven over mijn poes Katootje. Ik heb nog een poes en ik had twee konijnen. Daar heb ik nooit over geschreven. Inmiddels zijn de twee konijnen overleden, dus daar schrijf ik niet meer over.
Ik heb geschreven over mijn schooltje, over genealogie, over de televisie, of liever over het niet hebben van de televisie.
Meerdere malen heb ik geschreven over mijn jeugd, over mijn ontwikkelingsstoornis Asperger, over boeken en lezen, over taal, over recepten en over mijn geloof het Rooms-katholicisme.
Verder kwamen er zo her en der andere onderwerpen op tafel.

En natuurlijke kwam er elke week weer het Zwijmelen op Zaterdag voorbij. Een initiatief van Marja, waar ik met ontzettend veel plezier aan meedoe. Ik ben helemaal geen grote muziekfan maar bepaalde muziek brengt toch weer herinneringen naar boven en andere muziek, die ik erg mooi vind, is leuk om te delen. Ook vind ik het elke keer weer bijzonder leuk te vernemen welke muziek de andere deelnemers hebben uitgekozen en daarbij een eventueel verhaal te horen.

Cijfertjes ga ik niet geven. Ik ben niet begonnen om populair te gaan worden. En dat hoeft voor mij nog steeds niet. Ik zou dan misschien veel meer moeten vertellen over wat ik dagelijks doe. En eigenlijk is dat vreselijk saai voor een ander om te lezen. Ik lees wel graag bij anderen over hun leven, hun hobby's, hun tuin enz. Maar mijn leven is nu eenmaal heel rustig en saai, dat hangt mede samen met mijn autisme.
Dus geen cijfertjes. Ik vind het leuk als anderen mijn artikelen lezen. Nog leuker vind ik het als een artikel reacties losmaakt. Maar ik kan me goed voorstellen dat niet iedereen er behoefte aan heeft mijn artikelen te lezen. Bovendien, er zijn zo veel blogs. Je moet nu eenmaal een keus maken. Ik kan ook niet alles lezen.

Wat heeft het bloggen mij opgeleverd? Vreemd genoeg geeft het meer inzicht in mezelf, zeker als ik ga nadenken over Asperger. Reacties zetten me ook aan tot het nadenken over mezelf.
Bloggen is voor mij ook een lijntje met de buitenwereld. Alweer door mijn Asperger (dat een grote rol speelt in mijn leven) zoek ik weinig contacten, omdat dat ook veel verplichtingen geeft. Dat gevoel en die druk heb ik bij bloggen niet. Het is allemaal veel vrijblijvender en daardoor rustgevender.

Verder heb ik door het bloggen, maar nu buiten het bloggen om, een paar leuke contacten gekregen. Deze zijn voor mij heel waardevol.

Voorlopig blijf ik doorgaan met bloggen. De laatste tijd is het er niet zo heel veel van gekomen door gezondheidsperikelen, zowel psychisch als fysiek, maar ik was er toch vrijwel elke week bij met het zwijmelen. Ik verwacht binnenkort toch weer meer te gaan bloggen.